Reclama de crisi

Lo Guston qu’aviá besonh de se far cambiar las lunetas, ausiguèt un matin, sus una ràdio del servici public, la reclama d’una cadena d’opticians, que ne taisarai lo nom. L’anóncia convidava lo monde a causir aquela cadena al motiu que s’i podiá anar en tota securitat : respècte dels gèsts-barraduras, distanciacion sociala, desinfeccion de las mans, pòrt de la masqueta...

- Mas, çò diguèt lo Guston, çò que nos anóncian que trobarem en çò d’eles es çò que trobarem pertot, rapòrt que son consignas de las autoritats, que s’adreçan a totes e que son obligatòrias !

Aviá remarcat que, dincas ara, la reclama lausava çò que se trapava en çò siu e pas brica o mens en çò dels autres : lo saber-far, la qualitat dels productes, los prètzes (remesas, promocions, sòldes), l’acuèlh...

Aquò vòl dire que benlèu las lunetas valon pas res, que lo personal es reguèrgue, que vos faretz estampar, mas que seretz aparats del vírus. Es coma se un restaurant ensajava de vos atraire en vos prepausant una taula separada d’un brave mètre de las autras, un sens de desplaçament per anar als comuns e una flasca de gèl idro-alcoolic a l’intrada, sens vos parlar de l’esperit de la siá cosina, del decòr, de l’ambient, de l’amabilitat del personal e dels prètzes.

Fins finala, çò que voliá dire lo messatge, es qu’eles, a la diferéncia dels autres, avián pensat a parlar de las mesuras de securitat per nos far plan compréner qu’en çò d’eles seriam segurs qu’èran respectadas, que benlèu endacòm mai èra pas lo cas e qu’aquò benlèu comptava mai que la qualitat del producte.

- Bò, çò diguèt lo Guston, tot aquò son pas que de colhonadas. Per cambiar de lunetas anirai dins l’establiment lo mai prèp de l’ostal, qu’a l’agradament de la mutuala !

tornar a la lista