Lo Paire Nadal dels grands

- Papà, papà, gaita lo Paire Nadal!

E vertat, davant lo capòt de la veitura i aviá lo Paire Nadal... sus una motò! En aquela fin de jornada, esperava, coma la molonada que dintrava de la vila aprèp lo trabalh, de poder s’engolhir dins la viradoira. Lo mantèl roge, la boneta, la barba blanca, las bòtas... èra ben lo Paire Nadal.

-Papà, se’n torna del trabalh el tanben? Mas es pas lo vertadièr! Trabalha pas lo paire Nadal! E puèi viatja pas en motò! Dison que camina dins lo cèl... En avion, passa, mas en motò! E puèi, arrestam pas de’n veire : dins las boticas, los supermercats, las carrièras, a l’escòla... n’i a pertot. Son totes los meteisses e lo monde dison que n’i a pas qu’un! Alavetz totes aqueles que vesèm son de falses? O benlèu el, a lo don d’èsser a l’encòp en mai d’un endreit. O son de representacions, de còpias per se far una idèia, mas lo vertadièr, digús l’a pas jamai vist, benlèu qu’existís pas? Mas alavetz, qui pòrta los presents? Aqueles que se passejan pertot? Benlèu que son los servicials del vertadièr, d’aquel que decidís qui serà recompensat e qui serà foetat?

Lo paire respondiá pas. Daissava bartolejar lo dròlle. Se pensava que dins qualques meses las grandas personas tanben se deurián causir lo siu Paire Nadal. E èra pas aisit de causir entremièg totes aqueles que de còps que i a se semblavan e presentavan la meteissa mercandisa. Al punt que d’unes pensavan, coma lo dròlle, que totes èran los servicials d’aquel, de la man invesibla, que deteniá lo poder e que totes se devián plegar a la siá lei, que i aviá pas d’alternativa, pas d’autre monde possible.

Pr’aquò d’autres afirmavan lo contrari, e pensavan que nos caldriá organizar lo monde nosautres meteisses en nos passar d’aquel subre-poderós Paire Nadal.

tornar a la lista