La color de la sang

Se ne cresèm los mites egipcians, lo vin foguèt balhat als òmes pel diu Rê per remplaçar la siá sang que la divessa Hatòr se voliá tota chucar. Aital, lo primièr vin aviá la color de la sang e la podiá remplaçar dins los sacrificis.

Mas dempuèi aqueles tempses escurs l’òme vengut mai biaissut a modificat aquel present dels dius e lo vin s’es pres mai d’una color e ara avèm la causida entre vins roges, blancs o rosats.

Sabèm ben que lo vin roge – que los Catalans apèlan negre – de còps que i a es violet, color de teula, que lo vin blanc es jaune, que lo vin jaune es de blanc, que lo vin verd portugués es de roge.

Pr’aquò,lo vin quina que ne siá la color demòra associat a la sang.

Aital, pels Crestians, al moment de l’eucaristia, lo vin deven la sang del Crist, quitament se pels Catolics franceses lo vin que se transmuda en sang es blanc.

Sabèm tanben que los aristocratas que, quand se la son pas perduda a la Revolucion an la sang blua ; sabèm tanben, se ne cresèm las reclamas per las servietas periodicas que nos servissián, un còp èra, al moment dels repaisses, que la sang menstruala es blua ela tanben. Mas fins ara existissiá pas de vin blu que las posque representar.

Uèi aquela manca es corregida : eunològues espanhòls an creat un vin de la color blua, obtengut çò dison, segond un procediment cent del cent natural : far confir dins most de rasim blanc pèls de rasim negre. Aquel vin es comercializat per d’entrepresas de Seta.

Çaquelà, d’estudiants quimistas de Tolosa aurián trobat dins aquel vin un colorant alimentari, que se trapa pas naturalament dins lo rasim e d’unes se demandan ja se aquel producte novèl se pòt gardar lo nom de vin o se lo caldriá pas puslèu nomenar « Beguda Aromatizada a Basa de Vin ».

De que, per aqueles mercadièrs, de se far de sang negra.

tornar a la lista