E sustot la santat

Un còp èra, dins lo monde ancian, per las fèstas de fin d’annada la costuma de se desirar la bona annada, « una bona annada e sustot la santat ! » De còps que i a i asolhavèm « l’argent, rai, mas sustot la santat !» coma per se consolar de pas èsser a l’encòp ric e en bona santat, al mens s’estalviar d’èsser a l’encòp paure e malaut.

E dins las carrièras, sus las plaças, dins las boticas, los cafès, al burèu, a l’usina, dins los camps, sus las òbras, a l’intrada de las glèisas, suls estadis, dins los restaurants, las cafètas, las cantinas, a taula dins los comuns, pertot, dins totes los luòcs, dins totas las situacions, tanlèu que doas personas o una tropelada se rescontravan, èran pas que abraçadas, alisadas, punhadas de man longassas e vigorosas e entre dos potons sortissián de las bocas las meteissas paraulas : « bona annada!... E sustot la santat ! »

Mas tanlèu las fèstas passadas los mediàs senhalavan un pic dins l’espandiment de la gripa ... Escambis de vòts, escambis de virus...

Ara las causas dins lo monde novèl son a cambiar. Ongan, los mediàs s’estonan que l’epidèmia d’un còp èra siague pas al rendètz-vos. Signe de progrès ? Òc ben : la tecnologia d’auèi permet de se desirar la santat sens s’escupir dessús lo virus o se lo far passar de la man a la man. Sufís de s’escambiar los vòts per S.M.S., textòs, mails, skipes, quitament se sètz dins lo meteis membre, a un metre l’un de l’autre. Sens parlar que podètz aital abraçar o potonejar desenats de personas a l’encòp, e sens las tocar o i bufar dessús. Me diretz que totes an pas l’accès a’n aquela tecnologia costosa e que lo risque de contagion demòra. Es per aquò qu’ajudas, crèdit d’impòst, subvencions abonaments a gratis ... serián a estudiar per que los mai desprovesits pòscan profitar de vòts igienics.

tornar a la lista