Dreit de responsa

Sul mercat de Granada, personas qu’avián legit la velha la darrièra bilheta me cridèron per me far de rasonaments sul siu contengut. Me reprochèron que dins aquel articlòt titolat « Èssers umans o bèstias ? » daissavi pensar que se deviá portar ajuda pas qu’a las personas en perilh e non pas a las bèstias que podiam daissar crebar. Me sentissi doncas obligat de precisar la pensada del Guston per ne levar tota ambigüitat.

Pel Guston, se portar pas assisténcia a una persona en dangièr es un delicte e se portar assisténcia a un migrant es tanben un delicte, aquò vòl dire que los migrants son pas d’èssers umans. Ara sap plan, lo Guston, que de far patir una bèstia o de la daissar patir es tanben una vergonha, e se regaudís que d’unas associacions sián atentivas al patiment del bestium e que la lei dins d’unes cases se’n entrepacha.

Quand li parlèri de çò que m’èra tornat sul mercat, lo Guston, se gratussant la clòsca jol berret me diguèt :

- Alavetz, se compreni plan, se portam pas assisténcia als migrants quand son en dangièr e se nos fotèm del siu patiment, son pas d’èssers umans òc ben, mas son tanben mens que de bèstias e me demandi dins quina categoria los recaptar.

E lo Guston s’anguèt crompar lo jornal, que dedins, entremièg un rendut-compte de l’etapa del torn, los aprestatges de la fèsta nacionala e las trebolacions d’un ministre, un articlotet li aprenguèt que los jorns passats, ueitanta tres migrants s’èran negats dins un naufragi al larg de la Tunisia.

tornar a la lista