Divenca democracia

Dins una republica del delà de l’aiga lo cap de l’estat es un president que lo pòble a pas vist en carn e òsses dempuèi longtemps. Dins las manifestacions en la siá onor, la siá preséncia es la d’un imatge, d’un retrach, d’un «quadre», coma dison. Çaquelà, aquel president que d’unes qualifican de trèva, de momia, es plan viu, e exprimís la siá volontat. Coma ? Per la boca dels sius ministres, dels sius familièrs, que fan passar al pòble lo siu senhal. «Lo president vòl..., lo president desira..., lo president vos demanda..., lo president vos respond...».

Aquela practica es autan vièlha coma l’umanitat e coma las primièras societats. La comunautat s’amassava a l’entorn d’una divinitat representada per un totèm, bèstia, planta o estatua. Aquela representacion muda, sorda, s’adreçava al siu pòble per de senhals que pas que los mascs, los chamans, los prèires podián recebre, compréner e far passar.

Ara, dins las nòstras democracias occidentalas lo Mercat, la nòva Divinitat que nos mena d’una «Man invesible», se materializa pas pus dins d’estatuas de pèira o de fusta o dins de momias claveladas dins un cadieràs mas dins d’òmes plan vius, charraires, bracejaires, e bolegaires que nos parlan directament. Lo ròtle dels prèires novèls d’aquela nòva religion es de nos ajudar a plan causir la melhora incarnacion del Diu, e de nos aparar de las àrpias dels falses profètas e autres demònis. Un còp la causida faita e l’idòla bolegaira en plaça, nos ensenhan tanben a la plan escotar, e, coma la siá Volontat e la siá Paraula es pas totjorn aisida de compréner per nosautres paures piòts, los prèires novèls son aquí per nos l’explicar, e se dobtam, per nos assegurar que las siás Vias, benlèu embartassadas son de segur las melhoras.

tornar a la lista